 |
Wszyscy już od dawna czekaliśmy na ukazanie się wersji demonstracyjnej głośno zapowiadanego sequela Call of Duty. Jedni myśleli, że demo ukaże się dopiero po światowej premierze gry, inni z kolei twierdzili iż ujrzy ono światło dzienne tuż przed jej premierą. Jak się okazało Ci drudzy nie mylili się, gdyż to na co tak długo czekali pojawiło się w sieci parę ładnych dni temu. Skoro jednak już jest po wszystkim i większość z nas miała już okazję zagrać w ten długo oczekiwany tytuł, to wypadałoby wreszcie, choć po części opisać jego słabe i mocne punkty w oparciu o to, co mieliśmy okazję ujrzeć w wersji demonstracyjnej. Dla tego też czas zakończyć ten krótki wstęp i przejść do rzeczy...
Ten mini demo-test chciałbym zacząć od opisania tego, co na pierwszy rzut oka w największym stopniu uległo zmianie w stosunku do poprzedniej części gry. Otóż już na wstępie możemy zauważyć, że grafika uległa znacznej poprawie i prezentuje się fenomenalnie. Otoczenie w jakim przyszło mi walczyć zaskoczyło mnie swą szczegółowością, a wszelkie ruchy i animacje postaci również zasługują na wysoką ocenę. Jeśli chodzi o efekty strzałów, dymu czy też eksplozje granatów, to również stoją one na wysokim poziomie i cieszą oczy podczas rozgrywki. W grze widać także powszechne użycie bump-mappingu co dodatkowo dodaje grze blasku i pozwala cieszyć nam się na prawdę pięknymi widokami. Jednak ten element rozgrywki mimo iż udany, to również nie jest pozbawiony rażących w oczy błędów. Otóż nie raz piękny widok afrykańskiego miasteczka popsuły mi trupy wroga, które na wskutek braku technologii ragdoll układały się w nierealnych pozycjach i niejednokrotnie znajdowały się w nie adekwatnych do zaistniałej sytuacji miejscach. Jednak to nie wszystko co przyczyniło się do spadku mojej radości płynącej z gry. Kolejnym drażniącym faktem jest zupełny brak jakiejkolwiek możliwości destrukcji otoczenia (nie licząc śladów pocisków na ścianach) co potrafi naprawdę wkurzyć w sytuacji gdy nasz wróg kryje się za glinianym garnkiem, a my nie mamy możliwości przestrzelenia go na wylot. Owszem możemy usprawiedliwiać twórców, że nie chcieli przez takie zabiegi podnosić i tak już potężnych wymagań gry, jednak powinni oni wziąć pod uwagę to, że bez takich technik jak ragdoll nie powinien obejść się żaden tytuł chcący osiągnąć jakiś większy sukces na rynku gier komputerowych.
Jeśli chodzi o resztę elementów rozgrywki to twórcy poszli na łatwiznę i nie zmienili praktycznie nic. Tym sposobem dalej możemy spodziewać się starych akcji przeniesionych na nowe fronty. Jak zawsze każda z bitew rozgrywa się według stałego schematu, na którego zmianę nie mamy nawet najmniejszego wpływu. Podczas gry nie zauważyłem także, aby gdziekolwiek pojawiła się ta opisywana przez panów z Infinity Ward nieliniowość, której brak wciąż razi w oczy i czyni grę do przejścia na jeden raz. Podobnie sprawa ma się z inteligencją naszych towarzyszy broni, którzy tak na prawdę nie robią nic oprócz ściągania na siebie wrogiego ognia. Jednak żeby nie być takim ostrym w swoich zarzutach dotyczących lenistwa panów z Infinity Ward i nie wieszać na nich psów, wspomnę także o tym co nowego i dobrego wprowadzili oni do rozgrywki. Otóż pierwsza rzecz o jakiej chciałbym wspomnieć to fenomenalne zastosowanie granatów dymnych, które chyba po raz pierwszy w historii trybu dla pojedynczego gracza pełnią swą prawdziwą rolę i na prawdę sieją zamęt na polu bitwy z komputerowymi przeciwnikami. Gdy dym pokrywa pole walki, to zarówno nasi pomocnicy jak i wrogowie są zupełnie zdezorientowani i nie wiedzą co się wokół nich dzieje. To na prawdę wspaniałe uczucie gdy miejsce pozornie niemożliwe do przejścia ze względu na ogień ziejący z wrogich CKM'ów staje się możliwe do zdobycia dzięki użyciu dymniaków. Jednak nie tylko to zaliczyłbym na plus rozgrywki gdyż autorzy wreszcie ograniczyli celność naszej broni, która wreszcie działa w miarę naturalnie. Tak więc możemy zapomnieć o akcjach z pierwszej części gry, w których to przy użyciu Thompson'a mogliśmy zabić Niemca oddalonego od nas o sto metrów, a musimy przyzwyczajać się do niepewności powodzenia naszego strzału. Niby to zabieg niewielki jednak znacznie umila rozgrywkę i czyni ją realistyczniejszą.
Na koniec chciałbym wspomnieć co nieco o "mniej ważnych" zmianach jakie zaszły w grze, ale jednak wpływają na jakość naszej rozgrywki. Otóż już na wstępie autorzy pozbyli się z naszego HUD'a paska życia i zastąpili go systemem informującym nas o zadanych przez wroga ranach. Na pierwszy rzut oka zabieg ten powinien tylko umilać grę, jednak całą radość z jego zastosowania odebrał mi sposób jego wykonania. Straszne jest to, że nawet w trybie "Veteran" możemy dostać całą masę kul, a dzięki systemowi powolnej regeneracji zdrowia zaraz odzyskujemy siły witalne i gotowi jesteśmy przyjąć na klatę kolejną serię pocisków. Miejmy jednak nadzieję, że twórcy gry wezmą się w garść i coś z tym zrobią gdyż po tym zastosowaniu gra tylko straciła na swym i tak już niewielkim realizmie i powoli zaczęła przypominać typową grę "Arcade". Na szczęście jednak kolejna nowość jaką jest możliwość przeskakiwania dość sporych przeszkód wyszła panom z Infinity Ward dość dobrze co niejednokrotnie ratuje nas przed wrogimi kulami goniącymi nasz zadek, tym samym ułatwiając nieco możliwość przeżycia w całym tym wojennym zamieszaniu. Jeśli natomiast chodzi o muzykę, to z tego co udało mi się w demku przez chwilę usłyszeć nadal stoi ona na bardzo wysokim poziomie i cieszy uszy swym brzmieniem. I tym miłym akcentem chciałbym zakończyć ten krótki demo-teścik, tym samym przechodząc do podsumowania...
Wiem, że po przeczytaniu tego artykułu wielu z Was zmiesza mnie z błotem - wszak jesteście wielkimi fanami CoD'a, weźcie jednak pod uwagę to, że ja także ubóstwiam tą grę i nigdy nie powiedziałem o niej złego słowa. Mimo to, to co zaoferowało nam demo bardzo mnie zniesmaczyło i w pewnym stopniu zawiodło gdyż piękne obietnice złożone przez panów z Infinity Ward niestety nie zostały dotrzymane. Widać panowie poszli na pełną komerchę i zaserwowali nam starą wersję gry w trochę nowym opakowaniu. Cóż, wielka szkoda. Nie ma co się jednak zamartwiać gdyż mimo iż twórcy nie dotrzymali swych obietnic to i tak wciąż mamy do czynienia ze wspaniałą grą wojenną, która mimo iż nie ma szans pokonać swego pierwowzoru, to na pewno mu dorówna...
--------------------------------------
Autor: [FPP]Totek
Aktualizacja: 31·10·2004 - 10:01
: DRUKUJ
|
|
